Toch geen Diclo meer

Daan was vanmorgen weer erg duf, as usual.

Eerst maar 'es een chocolademousse-je gegeten en wat gedronken met een aantal pilletjes erbij. Daarna in bad. Deze keer lukte het, heerlijk, na een paar daagjes weer 'es in een warm bad! 

Hij genoot, maar was er snel klaar mee. Dus afdrogen en hup weer naar bed. Even uitrusten werd uurtje slapen. Het was kennelijk best vermoeiend...

Daarna naar beneden. Na een paar "stapjes" wilde hij terug. Uiteindelijk toch doorgezet en beneden gekomen. 

He he, ook weer gelukt. Dat dacht ik dan, Daan dacht er anders over. Die was niet echt blij want hij had nu pijn. Maar een bolus gegeven. 

Na deze exercitie weer gaan slapen. Hij had alleen wel gezegd een croissantje te willen. Had die gebakken, maar eenmaal gereed wilde hij hem toch maar niet. "Ze zijn niet van de bakker?" Grrrr, verwend is tie he.... ;-)

Na een half uurtje zei hij dat hij een Kuifje-DVD wilde kijken. Prima, dus naar de TV geschoven. Hij schuift dan op zijn billen over de grond.

Na een minuut of 10 was dit het toch niet. Het was saai, maar vooral was hij moe. Hij ging weer snel terug naar bed, in de woonkamer.

Vervolgens weer slapen. Ik ben naar de wasmachine gegaan. Gaat ook door en ook wel lekker om even wat weg te werken. Niet dat ik het leuk werk vind maar het ruimt wel weer op.

Ondertussen werd ik gebeld, werd er aan de voordeur gebeld en riep Daan me. Waar je allemaal druk mee kan zijn. Niet dat het erg is maar soms vraag ik me af wát ik heb gedaan op een dag, maar nu ik het opschrijf denk ik, oja....daarmee dus.

Vanmiddag kreeg Daan pijn in zijn buik (of maag? hij wist het niet). De huisarts gebeld: is het van de Diclo? Dat kan en als het door de morfine heen komt, dan rap ermee stoppen. Goed, daar zijn we dus weer mee gestopt. Vanmorgen al wel gestart met paracetamol want dat kan ook wel eens effectief zijn naast morfine. Ook prima, u vraagt wij draaien. Niemand heeft een boekje en niemand weet precies wat het beste medicijn is. Dus het blijft uitproberen. Ja, er is nog een middel wat best goed zou kunnen helpen, maar wat ook redelijk wat bijwerkingen geeft. Willen we dat dan? Afweging na afweging en Daan maar bevragen. Een paar keer per dag komen de tranen: mam, ik weet het ook niet. Nee jongen, wie wel......

Gelukkig wel wat meer goed nieuws. Hij kreeg vanmiddag een hamburger van zijn neef en vriend Jan-Paul. Toen hij dat hoorde gingen zijn oogjes glimmen, jammie! Even later werd het "thuisbezorgd". Hij zette er gelijk zijn tanden in. 

Na een half broodje was het even genoeg. Hij ging weer liggen, even uitrusten. Na een minuut of 10 kwam hij weer omhoog, de rest van de hamburger verdween in zijn buik. Net als andere avonden eet hij erg goed 's avonds. Hij heeft heel de dag ook lekkere trek en is niet meer misselijk geweest. Het is alleen dat hij zo moe is dat het niet van eten komt. Slapen en eten gaat nou eenmaal niet tegelijk.