Het verhaal begint eentonig te worden.
Gisterenavond was hij nog steeds erg dizzy, hij bedoeld daarmee duizelig en suf. Hij is dan ook heel moe.
Het is een zenuwpijn, een (of meerdere?) beklemde zenuw, zie het als een hernia. Beklemd door tumorweefsel in dit geval.
Dan kan het zijn dat morfine niet altijd helemaal werkt. Nou dat blijkt dus wel. Een suf manneke dat moeilijk wakker te houden is en voor de 3e dag niet zijn bed uit durft en niet kan....
Vanmorgen had ik bedacht dat hij na het ontbijtje wel weer 'es in bad kon gaan. Het leek hem wel wat. Eerst maar rechtop zitten en wat eten. Dat ging. Het hield niet over maar hij zat niet te wiebelen van de ene bil op de ander van de pijn. Gelukkig.
Ondertussen zei hij dat ik hem dan moest dragen. Prima. Maar hoe? Na een paar manieren te hebben uitgeprobeerd hebben we het opgegeven. Alles deed te veel pijn. Ik heb toen gebeld met de thuiszorg; de morfine helpt niet. Wat nu? Zij gaf het advies om een kwartier en een half uur voor het verplaatsen van Daan een bolus te geven. Dat uitgeprobeerd, maar helaas, het ging niet werken.
Ik heb hem uitgebreid op zijn bed gewassen en daarna zijn bed verschoond. Wat ben ik blij dat ik in het ziekenhuis heb gewerkt. Kom maar op met dat diploma, als ik het nu nog allemaal niet kan en weet......
De thuiszorg kwam langs. Na overleg met de huisarts zijn we weer gestart met Diclofenac.
Hij heeft deze nu 2x gehad deze dag en het lijkt te helpen. Lijkt, want ik durf 't niet direct te geloven. Het is wel zo dat hij naar de wc moest (plasjes doet hij bij 't bed) en dit ging! Wat een geluk, hij lijkt nu iets meer mobiel te worden! kan hij dan weer een keer van het bed afkomen? Gezellig naar beneden? Of naar zolder? Hij wil zooooo graag "Generals" spelen op de computer die op zolder staat.
Hoe 't komt weet ik niet. Omdat het later op de dag is en hij 's morgens stijver is? Omdat de Diclo al is gaan werken? Of toch de werking van de Morfine? We weten het niet maar ik ben er blij mee.
Al het meeleven via blog, mail, post of anderszins doet ons goed. Ook Daan is er blij mee. En natuurlijk Sophie ook. Veel dank daarvoor!
Lieve Daan,
BeantwoordenVerwijderenZomaar even een knuffel uit Barendrecht, ik denk aan je.
XXX Diana
Hallo Daan en Fam.
BeantwoordenVerwijderenEentonig neeeee, wat een kanjers zijn jullie, elke dag kijk ik een paar keer om te zien hoe het jullie vergaat, het voelt soms als bij jullie binnengluren omdat we jullie niet kennen, maar we leven oprecht met jullie mee! Ben zelf moeder van 4 kinderen waarvan we er 1 van moeten missen
Wat een verdriet dat de morfinepomp zo weing brengt misschien dat een epiduraalpomp een idee is?. Hoop niet dat je het vervelend vind als ik dit soort dingen opper, je zult wel van allerlei goed bedoelde adviezen krijgen...., mijn vader krijgt nu eenprednisonkuur en dat lijkt goed aan te slaan.......
Ik wens jullie veel sterkte en hoop voor Daan dat hij snel achter zijn pc kan om te gamen, heb hier ook 2 van die gameverslavenden:-)
zal voor je duimen dat het morgen beter gaat Groeten Nicole Smits
Nou, we leven inderdaad heel erg mee hoor. 's Morgens en 's avonds kijk ik direct even of je iets hebt geschreven. Los van het persoonlijke contact natuurlijk. En lieve Daan: we vinden zo die pijn zo afschuwelijk voor je. Dat moet vreselijk zijn. En we hebben veel bewondering voor de moed waarmee jij dat allemaal verdraagt. Wij hopen ook zo dat daar een medicijn tegen gaat werken.
BeantwoordenVerwijderenLiefs van Hans, Manon & Stijn
Elke dag lees ik jullie verhaal en door de dag heen denk ik vaak aan jullie. Misschien voelen jullie al die gebundelde gedachten en helpen ze jullie een heel klein beetje.
BeantwoordenVerwijderenSterkte, en groet Rijk, Sophie en Daan van mij.
Tovje.
Wat een zorgen toch en wat ben je dan machteloos. Hopelijk kunnen ze de pijn onder controle krijgen voor jullie Daan. We leven en bidden met jullie mee. Ik kreeg net een gedicht van iemand en moest gelijk aan jullie denken, daarom stuur ik hem naar jullie. Heel veel sterkte gewenst.
BeantwoordenVerwijderenGr Esther Klootwijk-Rozema
Sorry, ik vergat het gedicht bij te voegen, gr Esther.
BeantwoordenVerwijderen"Uw wil geschiede."
Het is een klein gebed, maar tegelijk ook zo groot.
De woorden komen moeilijk, want bidden doe je vaak in nood.
Ik bid U om een wonder, en ik wil het ook zo graag.
Maar ik twijfel of U luistert, en of U antwoord op mijn vraag.
Uw wil geschiede, en niet de wil van mij.
Maar ik wil niet graag verliezen, en de minste zijn doet pijn.
Ja Uw wil geschiede, ik huil terwijl ik bid.
Maar ik vouw mijn beide handen, ook juist nu het tegen zit.
Het is een naar gevoel, om machteloos te staan.
Het leven kan zo hard zijn, en bidden kan zo moeilijk gaan.
Ik bid U om een wonder, en ik weet dat U het kan.
Maar ik twijfel of U luistert, Heer, leer mij bidden naar Uw plan.
Uw wil geschiede, maar U weet wat U doet,
En wanneer ik zelf mocht kiezen, dan kwam het vast niet goed.
Ja Uw wil geschiede, dus ook in dit geval.
En als tranen blijven komen, weet ik dat U troosten zal.
Het is een stil gevecht, en eigenlijk te zwaar.
De leiding overgeven, hoe krijg ik dat voor elkaar?
Ik bid U om vergeving, nu ik worstel met mijn pijn.
En ik vraag U om vertrouwen, want mijn geloof is soms zo klein.
Uw wil geschiede in hemel en op aard,
En dat ik dat nu kan zeggen, is echt al mijn tranen waard.
Ja Uw wil geschiede, maak de onrust in mij stil.
En leer mij alleen maar bidden, mij geschiede naar Uw wil.
Prachtig. Dankjewel. Groet, Janneke
VerwijderenLieve Daan en Janneke, Rijk en Sophie,
BeantwoordenVerwijderenBijna geen woorden kan ik vinden om jullie troost te geven om te bemoedigen. Wat moet het moeilijk zijn om Daan zo te zien en zo machteloos te zijn. Wat hopen wij dat de morfine en de diclo eindelijk wat verlichting kan geven . Wat een mooi gebed ook hierboven .. Om stil van te worden .. Hopen op een wonder..Bidden om kracht voor jullie. Liefs Marleen
Lieve Daan,Rijk,Jans en Sophie.
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend dat de morfine nier helpt.
Hoop zo dat dit wel gaat helpen en dat hij in ieder geval weer lekker kan badderen,wat hij zo graag wil.
Heel veel sterkte allemaal!
Zo erg dat we niks voor jullie, kunnen doen!
Groetjes van nr.2
Lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderenDoor omstandigheden is het even geleden dat ik het blog heb gelezen. Maar wat moet Daan toch allemaal doormaken. En jullie natuurlijk. Vreselijk. Hopelijk vinden jullie het juiste medicijn om de pijn voor Daan te verzachten. Probeer te genieten van de momenten dat Daan zich wat beter voelt. Heel veel sterkte in deze oneerlijke strijd.
Groetjes Anja de Vries-Verweij