Foto maken

Nou, dit is dus wel waar t blog voor bedoeld is. Informeren  ..........

Gisteren werd Daan 's morgens in de kerk niet lekker. Ik ben met hem naar huis gegaan. Hij heeft toen gespuugd en had het erg koud. Na een warm bad is hij lekker in mijn bed gaan liggen. Hij heeft toen een poos slapen. Toen hij wakker werd gaf hij aan pijn te hebben bij het ademhalen. Hij voelde warm aan. Temperatuur bleek 39.3. We hebben het even aangekeken. Hij was in redelijk goede doen verder en heeft toen nog wat gegeten en een spelletje gedaan.

Na een goede nachtrust vanmorgen de huisarts gebeld, nadat ik eerst Christel (Gespec.verpleegkundige in Radboud) gebeld had. De huisarts heeft geluisterd en besloot om een longfoto te laten maken.

Zo zijn we vandaag dus rond de middag naar Tiel naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat hij meerdere forse tumoren in zijn longen heeft. Hoe verdrietig en machteloos voel je je dan.

Nog steeds had Daan het koud en zat te rillen als een rietje in zijn rolstoel. Als je dan moet wachten vindt je dat niet gaaf voor t ventje, maar ja, we mochten er tussendoor dus niet klagen. Lastig. 

Afgelopen vrijdag vroeg een vriendje of hij een kauwgombal in zijn wang had zitten. Daan was verbaasd. "Huh? Nee hoor!", maar voelde vervolgens wel een verdikking.

Ook daar waren we al voor naar de huisarts gegaan. De echo die was aangevraagd hebben we vanmorgen gelijk mogen laten maken. Dat is fijn, scheelt weer een ritje. De uitslag van de echo was in elk geval dat het niet de speekselklier is waar iets mee is. Zeer waarschijnlijk is het een uitzaaiing die uitgaat van het kaakbeen, het bot. Omdat hij er geen pijn of hinder van heeft, laten we het voorlopig zo.

Na de foto hebben we met Dr. Bergman, kinderarts, een gesprek gehad. Zij heeft na overleg met Dr. Brons, de oncoloog, antibiotica voorgeschreven. 

We zijn inmiddels weer thuis.

Straks zal Daan starten met Augmentin, krijgt hij meer Diclofenac en gaan we starten met Dexamethason. De dexa is voor het wegnemen van evt. vocht rond de plekken in zijn longen.

De huisarts heeft ook nog overleg gehad met het Palliatief team van Nijmegen. Zij adviseren over de pijnbestrijding. Ik heb daar veel vertrouwen in. Ze doen niet anders en hebben veel ervaring, is mij verteld. Daar hou ik altijd erg van, ervaring.

Voor het oog lijkt Daan er rustig onder. Net kwam de dominee onverwachts langs. Hij sprak er ook even met Daan over, maar Daan liet niet veel los. Afleiding en even in zijn eigen wereldje terug trekken is wat hij nu het liefste doet. Ik laat hem maar. Wat moet hij anders? Kan hij zo iets "klein" krijgen? Behappen? 

Ik rij nu snel naar de apotheek, straks misschien meer. En anders morgen.