zaterdag 14 juli 2012

De dag na 13-07

Vandaag is de dag na de begrafenis.
We waren versleten, intens moe. Niet raar, ik weet het, we mogen nu in de ruststand en dan pas ga je voelen hoe moe je bent. We sliepen allebei rond 23.00 uur en werden om een uur of 9 pas wakker. 
Ik had overal pijn, al mijn spieren waren stijf, kon me amper omdraaien. Ik heb rustig aan gedaan, eenmaal uit bed maar gelijk gaan douchen, het warme water deed me goed. Ik ben de stijfheid kwijt. 
Vervolgens bij een kop thee de stapel kaarten open gemaakt die we gisteren hadden ontvangen. Het was er toen niet van gekomen, er was nog steeds geen moment van rust geweest. Ik heb er inmiddels verschrikkelijk veel behoefte aan, aan rust. Geen mens om me heen, zelfs Rijk heb ik net naar boven gestuurd.
Er staat een verzamel CD op, verschillende liedjes over verlies en vertrouwen. "Dicht bij Hem" heet het. Ik twijfelde even of ik hem nu op moest zetten. Maar 't voelt goed. Ik hou van gospels, of andere rustige nummers met inhoud. Heb dat gisteren toch wel gemist achteraf. Het "Kom tot de Vader" was dan ook op verzoek van mij. Psalmen en gezangen kunnen best mooi zijn, maar het voelt anders.
Nu heb ik een nummer van Reni en Eilsa Krijgsman opstaan, op repeat..... Als het leven soms pijn doet
Het is helemaal zoals ik me voel. De vraag waarom Daan gebruikt moest worden dringt zich alsmaar vaker aan me op. Als Daan door een Godswonder was genezen, had dan de uitwerking, het raken van veel mensen en het getuigen van God, niet net zo groot geweest? Boos naar God voel ik me niet echt, wel een soort onbegrip, ik snap het gewoon niet.
Mijn lieve mooie kind, hij is niet meer. Het is te groot om het soms helemaal te kunnen bevatten. Of misschien bevat ik het wel, maar wíl ik het niet bevatten. Laat hem morgen maar terug komen van een logeerpartij ofzo. Het arme kind had ongelooflijk veel pijn en zijn beperking was zo groot. Hij kon niks meer, niks meer zelf doen. Daarom had ik er wel vrede mee dat hij ging. We hebben het hem ook gezegd. Lieve schat, als God je komt halen, ga dan. Ga dan maar. We willen het beste voor jou. Het zal heerlijk zijn bij God, dus je mag gaan van papa en mama. 
Maar dan nu...... ik heb zeker geen spijt van die woorden, het is en blijft het beste voor Daan. Maar toch, waar was God? Waarom geen genezing? Ik blijf in het cirkeltje ronddraaien. Ik wil er nu nog even niet uit geholpen worden. Vraag me niet om te gaan wandelen om mij bij die vraag te helpen. Ik zal er zelf uit moeten komen. Dat wil ik zo. Of misschien zal je als mens wel nooit vrede kunnen krijgen met het verdriet om het gemis. We gaan het meemaken, zeg ik dan maar. Net zoals al het andere dat we hebben meegemaakt en we zijn overal overheen gekomen. Of doorheen geholpen, zo je wilt.
Het verdriet is nog rauw. Mijn gevoel is dat we vooral op de been blijven voor Sophie. Dat hoor je vaak zeggen; voor de anderen moesten we dóór. Dat zal ik ook hebben. Ons prinsesje zal meer dan ooit liefde en aandacht krijgen. Het is goed. 
We denken na over vakantie. Vakantie is niet het juiste woord, noem het een paar dagen of weken weg. Weg van hier. Van de confrontatie met alles wat in huis aan Daan herinnert. Het zal nooit anders zijn, we gaan het niet uitvlakken of verdoezelen, maar voor nu is rust, ook fysiek, even het beste medicijn. Zo voelt het althans. Natuurlijk gaat Daan mee. In ons hart.
Dag Daan, dag lieve lieve lieve Daan, dag mannetje van me. 
Het laatste wat we zeiden was toen ik zei 's nachts, na een slaappil te hebben gegeven: "Dag Daan, nu gaan we lekker.....? "Slapen", zei Daan toen.
Hij werd daarna alleen niet meer wakker..............
Till we meet again!

22 opmerkingen:

  1. Ach Janneke, mijn hart huilt mee. Ik bid. xxxx Corinne Kirpestein

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ons lieve "vlouwtje", zo ook papa en mama xx.

      Verwijderen
  2. 'Een vaste burcht is onze God'
    Ook met je verdriet, twijfel en boosheid kunnen wij daar terecht. Voorbestemming en instrument, wie zal het weten? Dat er ook mooie dingen gebeuren in deze zware tijden en de tijden die komen gaan, is het teken van hoop dat jullie (hebben) ontvangen. Wees niet te streng voor jezelf. Wie Gods kracht en de dood altijd begrijpt en daar alleen maar vreugde over kan voelen mag zijn hand opsteken. Ik hoop en bid dat jullie je gedragen weten en voelen in de komende jaren op de mooie en ook op de donkere momenten.
    Astrid

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Jans. En dan te bedenken dat gemis in je hart nog groter is dan dat je in woorden uit kunt drukken. Wat is je verdriet groot. Onuitsprekelijk. Je bent hele dagen in mijn hart. Weet dat ik op die manier voor jou wil zijn.
    Ik hoop dat je vandaag één gedachte krijgt waaruit je weet dat je gedragen wordt.
    Liefs jullie allemaal.
    Margreet
    Dank je dat je het met ons wilt en kunt delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ...ja waarom... ook al zal iemand het ooit uit kunnen leggen, begrijpen blijft toch moeilijk... Ik leef met jullie mee en ben intens verdrietig om wat jullie mee moeten maken... Jullie hebben groot gelijk als je er even uit gaat...rust...even weg van alles en net wat je schrijft...Daan zal altijd een deel van jullie zijn en met jullie mee gaan...En die lieve Sophie die haar grote broer nu al moet missen, maar ze is gezegend met twee ongelooflijke bijzondere ouders... Heel veel sterkte lieve Janneke, Rijk en Sophie... Liefs Christel

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bijzonder om te lezen hoe God de krachten verdeeld. Tijdens het ziek zijn jij, Janneke, en nu meer Rijk. Als ik het zo lees!
    We blijven voor jullie bidden en ik zing met jou mee;]
    Kom tot de Vader, Kom zoals je bent.
    heel je hart, al je pijn, is bij Hem bekend.
    De liefde die Hij geeft, de woorden die spreekt.

    In Christus verbonden,
    Francisca ( BOS )

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Janneke,

    Wat zou ik graag mijn armen om je heen slaan, en je laten huilen,schreeuwen,gillen, schoppen en slaan. Want ik denk dat je je zo voelt. Je geen raad meer weten met je verdriet en gemis, maar..... probeer het samen met Rijk te verwerken, ook hij heeft verdriet. Boos zijn op God, dat mag, Hij zal het begrijpen!! Als je maar weer bij Hem terug komt!!!

    Hier een verwijzing naar 'RUST'. uit het boekje " en toch liefde ".

    WAT IS RUST?

    Zich met ziel en zin en leven
    aan de Heiland overgeven
    vol vertrouwen, welbewust;
    overgaaf in vreud'en smarte,
    overgaaf van ganser harte,
    OVERGAVE - dat is RUST.

    Wie geeft RUST?

    Die aan 'tkruishout is gestorven
    heeft voor moeden RUST verworven,
    Hij schenkt RUST en Hij alleen
    Wie verstaat wat wij ontberen?
    Weet, wat wij nog moeten leren?????
    Jezus Christus, Hij alleen.

    WAARDOOR RUST?

    Door zoals gij zijt te komen
    hoe uw zonden u doen schromen
    hoe met schuldgevoel belaan-
    vol vertrouwen u te wenden
    tot de Redder uit ellenden.
    DOOR TOT JEZUS HEEN TE GAAN.

    WANNEER RUST?

    RUST in blijdschap, RUST in lijden,
    RUST in vrede, Rust in lijden
    immer RUST, dat zij uw lot
    vrede en RUST in 't eeuwig leven
    DOOR VOLKOMEN U TE GEVEN
    AAN UW HEILAND EN UW GOD.

    Lieve groeten, Janneke,Rijk en Sophie.
    Tante Gerda (Malaga)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve familie,
    Wat een mooi en warm afscheid was het gisteren.
    En Janneke wat ontzettend knap dat jij nog bijna iedereen persoonlijk hebt kunnen bedanken!
    Daan kan trots zijn op zo'n sterke moeder!
    Ik wens jullie ontzettend veel sterkte.
    Heel veel liefs,
    Jolanda Jansen

    BeantwoordenVerwijderen
  8. hoi Rijk Janneke en Sophie,
    heb net alles gelezen.
    het is precies zoals je schrijft,
    niemand kan zeggen je moet......
    het is verwerken met heeeeel veel moeite.
    wens jullie heel veel sterkte,en je DAPPERE ZOON DAAN zal altijd met jullie meegaan
    en bij jullie zijn.
    lieve groetjes en een dikke knuffel voor jullie alle drie.
    Henk en Bep Zaaijer.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve Janneke,(Rijk en Sophie),

    Janneke deze reaktie is zo heel goed te begrijpen ,
    de strijd is begonnen ,n zware strijd ,misschien dacht je soms dat je ,t over kon geven
    maar dat is soms meer hopen dan werkelijkheid,,t is ook verschrikkelijk moeilijk om ,n lief kind te moeten teruggeven aan de HEERE ,al is dat ,n troost die niet in woorden uit te drukken is , maar jij mist Daan ,kan niet meer met hem praten, kan hem niet meer knuffelen,,n onvoorstelbaar groot verdriet en pijn,niet te bevatten voor ons die het niet hebben meegemaakt.
    Het is goed dat je het eerlijk van je af kan schrijven ,want gevoelens forceren of wegstoppen kan niet en hoeft ook niet.
    Je bent nu ook verschrikkelijk moe ,wat je ook (en nu hebben wij alleen nog maar het blog gelezen)
    allemaal aan liefde,kracht en zorg ,ja ,k kan er eigenlijk geen woorden voor vinden
    aan Daan gegeven hebt ,je was er mee verstrengeld en nu ......voorbij.
    Hopelijk zal de rust je juist ook lichamelijk goed doen waardoor je
    soms en meer en meer ook geestelijk rust mag vinden.
    Rijk zei gisteren dat de HEERE dichtbij is,dat geeft rust,maar Janneke in de diepte van de golven wordt het vaak niet gezien,ook als Hij er wel is ,van harte wensen we je toe
    dat je ZIJN TROOST mag ervaren. Woorden schieten helemaal en in alles tekort en
    toch wilden we je even ,n blijk van medeleven tonen. Heel veel sterkte samen met Rijk en Spohie ,ook denken we aan de hele familie, hart.gr. Imert en Ali Moret

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je gevoelens en gedachten zijn zo begrijpelijk. Ik heb zoveel respect voor jullie hoe jullie hiermee opgegaan zijn en nog omgaan. Ik hoop dat je je gedachten en gevoelens een plek kunt geven. Ook al zal dat niet zo makkelijk zijn. Probeer die rust die je zo nodig hebt op te zoeken en neem je tijd.

    Anja de Vries

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Janneke,
    wat prachtig hoe je je gevoelens op papier kan zetten! Het is niet te bevatten hoe een moeder zich moet voelen als ze haar mannetje moet verliezen. En je gevoelens en twijfels over God zijn meer dan begrijpelijk. Rouw, Janneke, rouw, dat is het enige dat je kan helpen. Erken je gevoelens dat Daan er niet meer is en dat dat het ergste is wat je is overkomen. Pijn, verdriet, onbegrip, woede, laat het er allemaal zijn. Ook voor Sophie is dit het best wat je voor haar kan doen.
    Sterkte, enorm sterke vrouw!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Janneke,
    zò ontzettend begrijpelijk wat je hier schrijft!Je verdriet wanhoop woede leegte vragen...alles wat door je heen"stormt"...
    en ja de moeiheid alles in je hele zijn en tot in je diepste vezels verlang je naar rust,om jezelf weer te vinden,die je nu kwijt lijkt te zijn.Je zekerheid je vertrouwen je hoop die je nu kwijt bent,die juist zo de "drijfkracht" is...
    Doe wat voor jou/jullie nodig voelt van moment tot moment...en niks zoals het "hoort"...Jullie hebben lang zo in zorgen lopen zorgen voor Daan nu dat niet meer kan/ hoeft nu echt tijd en aandacht voor jullie zèlf!! Hoop dat je gauw Rijk weer uit zijn kamer laat;)) Veel sterkte voor jullie en ik hoop dat jullie elkaar kunnen blijven steunen,Ieder op zijn/haar eigen manier uit- verwerkt het ....
    Lieve groetjes gjamh knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Alleen God weet van jou verdriet
    Hij ziet je tranen en je pijn
    Hij wil,ook al voel je het nu niet
    Toch altijd heel dichtbij je zijn


    Alleen God kent jou vragen
    Al je waaroms,hij weet ervan
    Hij wil je helpen om te dragen
    Daar waar een mens niet helpen kan

    Veel sterkte ook voor Rijk en Sophie
    Liefs Rineke

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Dag Janneke
    Wat herkenbaar je verhaal......je verdriet de vragen waarom ...
    Wij hebben vandaag mijn vader begraven , dezelfde vragen hebben wij ook ,zo,n vitale man zo vol in het leven en dan zo,n lijdensweg en waarvoor ...
    Mijn vader was zijn geloof ook kwijt op het einde , begreep niet waaraan hij dit verdiende, maar hij bleef krachtig tot het einde regisseerde zijn einde tot het laatst toe , de Pastor wist dit mooi te verwoorden dat ondanks zijn pijn en lijdensweg hij wel de kracht bleef houden en dat dit wellicht Gods inbreng was............
    Maar het gemis is enorm, we hebben er een mooi en waardig afscheid van kunnen maken , de laatste dagen samen met pa en familie in huis zijn erg belangrijk geweest .
    Maar nu rust !!!!!!!!!! even helemaal niets en je hoofd leeg maken , de film laten passeren wat er allemaal is gebeurd...
    Ik wens jullie kracht ,rust en hoop dat dit jullie zal sterken om hier doorheen te komen ,maar aan je verhalen op het blog te lezen zal dit wel goed komen .
    Groeten Nicole Smits

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lieve Janneke,

    Zo begrijpelijk wat jij hier geschreven hebt, ik hoop dat je de rust mag vinden
    een couplet uit Leg je hand maar stil in Zijn Handen is wat ik je wilde aanreiken, in gedachten zijn we bij jullie.
    lieve groetjes Jolanda en gezin.:

    Kom maar steeds met moeilijke vragen,
    tot de God, die het antwoord weet.
    Hij die jouw lasten ook wil dragen,
    is het, die je nimmer vergeet.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Nu je er niet meer bent
    wil ik huilen én stil zijn van verdriet
    nu je er niet meer bent
    ken ik eigenlijk mezelf niet

    Je bent er niet meer
    niet tastbaar maar wel in herinneringen
    je bent er niet meer
    toch voel ik je in kleine dingen

    Ik ben boos, verdrietig
    ik voel hoe erg ik je nu mis
    ik ben boos, verdrietig
    omdat het nu eenmaal zo is

    Dat ik zo veel van je hou
    je zit in mijn hoofd en hart
    dat ik zo veel van je hou
    we gaan samen verder maar toch apart

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Lieve Janneke,

    Wat kan je goed op papier zetten hoe het met jullie gaat, wat er in jullie omgaat, wat er in jou omgaat! Nogmaals bedankt dat we bij jullie mochten zijn vrijdag. We hebben dat als heel bijzonder en speciaal ervaren. We zijn nu drie weken op Terschelling en denken elke dag aan jullie. Fijn dat jullie erover nadenken om even weg te zijn uit Opijnen, even een andere omgeving. Als het voor jullie goed aanvoelt, dan is het ook goed. Heel veel sterkte en tot snel.

    Lieve groet, Elisabeth en Maarten

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat zouden we soms graag een potje gaan zitten huilen om door God vertroost te worden. Wat kunnen we ernaar uitzien dat Hij al onze tranen van onze ogen zal afwissen. Wat zien we ernaar uit dat we de wapens kunnen neerleggen en dat de strijd ten einde zal zijn.
    Op zulke momenten probeer ik de volgende tekst in gedachten te houden:
    maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag
    ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus.
    Filippenzen 3:14

    Gods zegen toegewenst,
    Jacco Pippel.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Mooi Janneke, je puurheid! Ik vind je echt zo'n wijs & sterk iemand; je durft je verschillende gedachten en gevoelens te laten zien. Sterkte (verkeerd woord bij zo'n situatie) zowel jij als Rijk en Sophie! Lieve groet van Mathilde Noordzij

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Lieve Janneke, ik lees net bovenstaand bericht, de tranen staan in mijn ogen, mijn hart huilt met je mee. Wat kan jij je gevoel goed verwoorden en dat mag ook, die gevoelens, die horen er allemaal bij meid, laat het gebeuren...ik wens jullie heel veel kracht toe. Dikke kus Annemiek

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Inderdaad, waar was god?! Ik ben best gelovig, misschien op mijn manier, maar dit valt niet te bevatten! Wij denken voor god, soms handelen we als god. De vraag bij mij is, is dit wel juist? Dat kinderen moeten lijden is dit juist? Kinderen die overlijden, is dit juist?

    Ik voel alleen maar onbegrip en pijn bij het lezen van Daan's verhaal. Dit heeft Daan toch niet verdiend?!

    Wat nou "Daan is uitgekozen" .... Mogen we dan ook de uitleg waarom? Mogen we het snappen als mens? De bedoelingen van god zijn er, maar is mij niet duidelijk!

    Lieve Daan, rust zacht! X

    BeantwoordenVerwijderen