zondag 17 juni 2012

Zonnige zondag

Het weer zit mee, de zon schijnt.
Vanuit de kamer van Daan kijk je op een rustig stukje; oude bomen, wat gras, een vijver of iets wat er op lijkt en een straatje waar naar mijn idee alleen auto's van 't personeel door komen.
Ik doe de gordijnen open, het is al na 9 uur. Laat Daan zien hoe mooi de zon schijnt op die oude bomen. Hij kijkt, zegt dat hij het mooi vindt en vraagt om de iPad....
Nadat Daan als ontbijt een stroopwafel met een bekertje Vivit op heeft, gaan we hem even wassen. De verpleegkundige geeft ons de keuze: met warme doekjes of gewoon met een sopje. Mama kiest voor 't laatste maar Daan mag het zeggen. De warme doekjes.... Oke, dan. De doekjes voelen en ruiken lekker, Daan wordt "gewassen".
Het draaien van zijn zij naar zijn rug en verder door naar zijn andere zij gaat zonder pijn. Het doet me goed, maar de angst voor pijn zit er bij mij ook wel ik, merk ik. Ik kan me niet heel erg blij voelen, maar zou dat best mogen zijn.
Als we bijna klaar zijn komt Dr. Brons, "onze" oncoloog.
Na wat te hebben gepraat komt ook Prof. Dr. Vissers, de anesthesist, met de verpleegkundige van het pijnnteam binnen. We hebben weer een mooi clubje rond het bed van Daan. Er wordt veel gesproken over Daan en af en toen met Daan.
Prof. Vissers is erg tevreden en zegt dat het zelfs beter gaat dan hij verwacht had. Opnieuw kan ik geen gat in de lucht springen, wat is dat toch?
Als ze allemaal weer weg zijn en ik wat loop te rommelen, gaat het nog een keer door mijn hoofd "Ik ben erg tevreden, het gaat beter dan ik verwacht had". Dan denk ik aan het vele gebed.... Ja, het is een antwoord, een teken van "boven". Daan wordt geholpen en de middelen worden gezegend. Ik loop naar Daan toe en deel mijn gedachten. Hij kijkt stilletjes mijn kant uit en zegt: Ja, mam, dat is zo.

Het doel is Daan (vrijwel) pijnvrij naar huis te laten gaan, zittend in de rolstoel.
Wat we te doen hebben is dus langzaamaan oefenen met zitten. Dat is gisteren al gestart, zojuist hebben we Daan wat rechterop gezet. Mocht het niet gaan zal Daan dat aangeven, een belangrijke taak voor hem, want alleen zo kan de medicatie bijgesteld worden naar de meest effectieve dosis.
Hij zit nu halfrechtop, lekker in het kussen en ligt wat te soezen. Even rust na een druk ochtendje.
Het is hoopvol allemaal. Zou het dan toch nog goedkomen met die pijn.....?

9 opmerkingen:

  1. Hoi Janneke,
    We hopen zo met je mee dat Daan voor een tijdje verlost is van zijn pijn.
    Verder heel veel sterkte toegewenst.
    Groetjes, ook vanuit thailand (we praten net via skype met elkaar),
    Aad.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hoi allemaal,ook wij hopen dat Daan nu zonder pijn weer zijn dingetje kan doen .
    veel sterkte samen.
    lieve groetjes Henk en Bep Zaaijer.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik hoop dat daan niet meer zoveel pijn heeft als hij eerst had
    groetjes anneleen jonkers

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hopelijk blijft het zo gaan met Daan en kan hij (bijna) pijnvrij met jullie mee naar huis. Daan je bent een kanjer!!!
    Anja de Vries

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goed dat je hebt doorgezet met een andere manier van pijnstilling. Hopen dat jullie Daan snel weer pijnvrij thuis mogen hebben! Groetjes aan Daan! We denken veel aan 'm als TGVteam

    Groeten Marielle (STMR, TGV)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn dat ik zo nog kan volgen hoe het de afgelopen dagen is gegaan.
    Hopenlijk gaat het op deze manier steeds beter en kan Daan nog meer doen zonder pijn ( en krijgen jullie er ook meer vertrouwen in).Groetjes Perijn

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hey Daan,

    Goed om te horen dat de pijn een stuk minder is geworden! Hopelijk mag je snel weer terug naar huis.

    Enne...als je nog een chauffeur nodig hebt voor de rolstoelauto, dan laat je het maar weten... ;)

    Groeten,
    Hilde en Hanno

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve allemaal,

    Wij duimen dat Daan zo veel mogelijk van de pijn verlost wordt en lekker naar huis mag.
    Heel veel sterkte en we hopen dat het zonnetje voor jullie gaat schijnen.
    Groetjes Arjan, Manuela en kids Kruijt

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Natuurlijk kun je geen gat in de lucht springen. Je kunt alleen dankbaar zijn, als het lukt om Daan pijnvrij te krijgen, zodat hij weer lekker naar huis kan. Je moederogen zien zoveel meer....
    Hartelijke groet en sterkte, Fam. den Boesterd

    BeantwoordenVerwijderen