vrijdag 4 mei 2012

Vervolg dagje Radboud

Om 13.00 uur waren we op de afdeling Radiotherapie (voor de bestraling).
Daar hebben Rijk en ik een gesprek gehad met de arts, Daan bleef liever op een bed liggen, moe van de pijn.
Tijdens het gesprek hebben we gehoord dat Daan een tumor heeft (hij noemde het een "plak") rond zijn rugwervels en in het ruggenmerg. Dat geeft de pijn die ook uitstraalt naar de heup/liesstreek. Het gedeelte dat bestraald ging worden was dus rond de wervels, onder in de rug.
Verder in het lichaam zijn wel enkele plekjes gezien waar tumorweefsel actief is, maar waar Daan geen last van heeft of kan hebben. 
Een geruststelling was het om te weten dat er niks in zijn hoofd zit. Een plek waar eerder wel even aan gedacht is, en wat mij veel onzekerheid gaf. 
Dat hij in zijn wang een uitzaaiing heeft wisten we al en werd nu ook bevestigd. Daan heeft daar geen last van, hij vertelde alleen een paar dagen geleden dat hij een gevoelloos plekje op/in zijn kin heeft, waarschijnlijk is dat dus van die uitzaaiing. En natuurlijk in zijn linker been en in zijn longen, dat was ook duidelijk zichtbaar.
Na de bestraling zijn we naar huis gegaan. We hadden voor vertrek naar de radiotherapie al de kamer in het Ronald Mc D-huis leeggemaakt en de sleutel ingeleverd. Onderweg naar de hoofduitgang moest Daan spugen. Na een paar kilometer op de snelweg opnieuw en vervolgens zijn we nog 2x op de vluchtstrook gestopt. 
Eenmaal thuis wilde hij snel naar bed, maar dat lukte niet. Hij had zo'n pijn dat hij eerst even op de bank wilde liggen. Ik heb Christel gebeld. Daan heeft zo'n pijn, kan dat nu al van de bestraling zijn? En dat spugen? Ze zei dat het vast ook kwam door alle beweging van vandaag en het niet comfortabel liggen op een onderzoeksbank, tafel bij de scans enz enz. Ja, daar zat wat in. Het advies was rust, dus oké, laten we maar vooral rust geven aan Daan. Liggen en afwachten.
Na tien minuten ging Daan toch liever naar bed, maar dat verliep ook niet soepel. Hij is huilend van de pijn de trap op gegaan. Opnieuw dat machteloze gevoel......hoe vaak nog?
In bed wist hij niet hoe hij moest liggen. Hij rolde van de pijn. Wat een drama. Je wilt helpen, hij ligt daar en je kán niks. Kan het erger?
Dan maar de huisarts bellen. Die kwam, Daan was inmiddels naar ons bed gegaan, want dat lag nog beter vond hij.  
De huisarts heeft hem een prik gegeven (morfine i.m.) met de hoop dat dat zou helpen. Nou, ik ga er maar vanuit. Hij heeft het rond 17.00 uur gekregen en Daan slaapt nu, 18.40 nog steeds. Op ons bed. He, he, even ontspannen dat mannetje.
Sophie is inmiddels ook thuis na een nacht en dagje bij tante Liesbeth te zijn geweest. Ze heeft het erg leuk gehad en lijkt niet veel mee te krijgen van alle toestanden rondom Daan. Maar daar kan ik me ook in vergissen. We houden d'r in de gaten. Ze is lief, vrolijk en kletst volop. Dat is heerlijk.

12 opmerkingen:

  1. Lieve mensen,

    Met een huilend hart het blog gelezen.
    Weet niet zoveel te zeggen, wilde toch jullie laten weten dat wij aan jullie denken. Wij wensen jullie heel veel sterkte en kracht toe.

    Liefs fam Kardol

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Daan, Rijk en Janneke,
    Wat moeten jullie en hoop doorstaan en dan machteloos te zijn. Ik wens jullie Gods nabij toe en veel sterte

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoi allemaal,
    wat een verhaal,en wat moet deze kanjer veel doorstaan.
    waarom zoveel pijn,woorden schieten tekort.
    heel veel sterkte en kracht toegewenst.
    lieve groetjes voor jullie allemaal
    Henk en Bep Zaaijer.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel veel sterkte voor jullie allemaal. Want een sterke kerel is Daan toch en jullie niet minder. Ook voor Sophie zal het ingrijpend zijn allemaal want het is wel haar grote broer. Weet dat we aan jullie denken en dan we vooral in gebed zijn voor jullie. Nogmaals heel veel sterkte

    Groeten Alie Smit

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve familie,
    Wat een zware dag moet dit weer voor jullie zijn geweest.
    De tranen lopen over m'n wangen bij het lezen van dit verhaal.
    Hoeveel kan een mens hebben. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen.
    Ik wens jullie alle goeds.
    Heel veel liefs,
    Jolanda Jansen

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve familie,

    Woorden schieten te kort in deze oneerlijke strijd. Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Brand een kaarsje voor jullie gezin.

    Groeten Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste familie,

    Van mijn ouders (Peet en Henny Pors) begreep ik dat jullie een blog bijhouden. Woorden schieten tekort bij het lezen over Daan. Wat een moeilijke strijd voor hem, en natuurlijk ook voor jullie als ouders en zusje. Veel sterkte en Gods steun toegewenst.

    Vriendelijke groet,

    Nanja Schipper-Pors

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Woutine Visscher4 mei 2012 om 23:06

    Wat moet het erg zijn om je kind zo te zien! Heel erg veel sterkte om hiermee om te gaan, ook voor die dappere Daan en natuurlijk voor Sofie.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat vreselijk vcoor jullie om al deze pijn en verdriet te moeten meemaken, voor jullie allemaal, maar in het bijzonder natuurlijk voor Daan. We wensen jullie heel veel sterkte en kracht om dat alles te kunnen dragen en steun ook vooral elkaar.
    Groetjes,
    Aad en Sonsiri.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heftig...! Wat een machteloosheid. Sterkte en Gods nabijheid toegewenst!
    Gijsbert & Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  11. heel veel sterkte toegewenst voor jullie allemaal.

    marian

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Beste familie, we zien de blog van Daan vanuit Frankrijk, Frejus waar we nog 2 weken verblijven en we kijken iedere dag. We leven heel erg met jullie mee en zeker met Daan die het allemaal ondergaat, heel veel sterkte en Gods nabijheid toegewenst.
    Kees en Hanny van Dooijeweert vanuit Frankrijk.

    BeantwoordenVerwijderen