Vandaag was weer zo'n dag.
Het was het bekende ritueel; bed > bad > bank.
Eten wilde hij niet, hij had nl. fors gespuugd rond een uur of 11.00. Dus weer naar bed.
De Forlax en medicatie kwam er allemaal weer uit. Hopeloos.
Opnieuw een pil tegen de misselijkheid gegeven, een zetpil deze keer.
Rond een uur of 4 Daan opgehaald bij zijn neef Jan-Paul. Hij was daar gaan spelen, hij leek echt even op te knappen. Maar 't was van korte duur. Hij was misselijk en wilde naar huis. Opnieuw naar bed.
Een lekker schoon bed en daar kon hij van genieten, hij begroef zich bijna in t matras. "Hhhmmm, heerlijk bedje mam", zei Daan.
Tja, dacht ik, daar lig je wéér. Ik zou je er zo graag wat meer uit willen hebben.
Met het avondeten bleef hij liever in bed. Na een paar hapjes was 't weer genoeg. Toen we nog aan tafel zaten kwam zijn vriend Berend even langs. Die is naar Daan gegaan en warempel, toen ik even later kwam kijken zat Daan te eten en te kletsen. Helemaal prima! We hebben ze lekker gelaten.
Na een half uurtje ging Berend weg en is Daan nog naar beneden gegaan. En daar zit hij nu nog. Lekker op de bank met de iPad, zonder klagen of moe te zijn.
We hebben alles weer gehad vandaag, van moe en misselijk naar kletsen en grapjes maken. Kan een mens nog meer heen en weer geslingerd worden?
Maar opnieuw ben ik blij, blij dat de dag zo eindigt.
Leven bij het moment.....lastig, maar meer kun je eigenlijk niet doen. Wel heel fijn dat we ' t zo kunnen volgen ; ik kijk heel wat keren op een dag of er al een nieuw stukje is. Heel veel sterkte....liefs, Marlies
BeantwoordenVerwijderenvanaf het begin tot en met vandaag heb ik alles gelezen want sinds vandaag weet ik pas dat er een site is waar je alles over Daan opschrijft, ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen kan jullie alleen maar heel veel sterkte en kracht toe wensen en dat je intens kan genieten van de goede momenten van Daan.
BeantwoordenVerwijderenlieve groetjes je nichtje Jolanda.