Opname

Vanmorgen belde Dr. Brons.
Hij wilde graag nog zelf horen hoe de situatie met Daan was en is.
Daarna is er een laatste keer overleg geweest met de palliatief arts en anesthesist, Dr. Vissers. En toen is besloten om Daan op te nemen voor onderzoek door hem, Dr. Vissers.
Gelukkig, eindelijk....
Tussen de middag reed de ambulance voor, na een half uurtje vertrokken Daan en ik naar Nijmegen. Rijk had ik inmiddels gebeld, hij reed niet veel later achter ons aan.
Daan had ik er de afgelopen dagen een beetje op voorbereid. Hij wist dus dat dit kon gebeuren. Toen ik hem vertelde dat de ambulace hem zo kwam ophalen reageerde hij alleen wat gelaten en was er verder rustig onder.
Eenmaal op de afdeling, ging het weer snel. De verpleegkundige, Dr. Brons en Christel en niet veel later Dr. Vissers kwamen langs. We hebben met de hele club rond het bed van Daan gezeten. Besproken wat de mogelijkheid was, de voors en tegens besproken, werd Daan even onderzocht en toen ging Daan huilen. Hij wilde niet. We begrijpen het goed, het is veel. Veel mensen, er is veel gebeurd en gezegd, ook nog veel onzeker en dat als je pijn hebt... Maar we weten ook dat Daan zo in elkaar zit. Hij moet op dingen voorbereidt worden en dit was toch even slikken voor hem.
Hij, en wij, hoorde nu dat hij een epiduraal zal krijgen. Een slangetje in zijn rug(gemerg) waardoor pijnstilling zal worden gegeven. Hiervoor is een ingreep nodig op de OK. De hele infgreep zal niet heel lang duren, maar moet wel onder narcose gebeuren. Daar ziet Daan het meeste tegenop. Ik ga weer mee naar de OK.
Het exacte tijdstip is nog niet bekend, maar Daan zal morgenochtend worden geholpen.

Inmiddels waren we ook Perijn, de kinderfysiotherapeute tegen gekomen. Fijn om haar even te spreken. Ze zal, samen met Laura, de begeleiding op zich gaan nemen voor de thuissituatie, waarbij het streven is er hier, morgen, al mee te beginnen. Evt samen met een ergotherapeute.

We hopen en bidden dat dit goed gaat werken en geen nare bijwerkingen zal geven.

Vannacht ben ik bij Daan in het ziekenhuis. Rijk is dan met Sophie thuis. We weten nog niet wanneer we weer naar huis mogen, maar dat is niet erg. Eerst maar alles zorgvuldig instellen en organiseren.
We willen het beste voor Daan, dat alleen is goed genoeg.