Maar laat ik bij het begin beginnen.
Gisterenavond vroeg Daan aan mij of ik vandaag iets te doen had, ergens naar toe moest. Nee, ik ben gewoon thuis, Daan. Wilt u dan nog even bij mij blijven liggen? Mijn wenkbrauwen gingen omhoog, je bedoeld 's morgens?
Ja, dat vind ik fijn..... Oké schat, natuurlijk, ik zal even Sophie naar school helpen, maar dan kom ik weer gauw bij je liggen.
Toen ik dat aan Rijk vertelde zei hij: ik ben er dan nog wel, dus help ik Sophie wel, blijf jij maar liggen. Mijn conclusie: ik heb het zo slecht nog niet met de verzorging van Daan :-)
Na samen wat uitgeslapen te hebben is Daan weer naar beneden gedragen. In de rolstoel, aan tafel de krant lezen en eten. Voor Daan het ideale begin van de dag.
Toen Sophie uit school kwam gezellig met ons 3-tjes gegeten. Daarna heeft Daan de hele middag zichzelf vermaakt, achter de laptop voornamelijk.
Hij was niet te bewegen tot een spelletje, om iets te knutselen of een rondje wandelen buiten.
Halverwege de middag kwam de huisarts. Lichamelijk onderzoek, gesprek. Wat gaan we doen? Wat is wijsheid? Wat is reëel?
Hij had gisteren contact gehad met de oncoloog en de radiotherapeut. Daan moest aan een aantal criteria voldoen om überhaupt nog een bestraling te kunnen doen.
Niet meer piepen bij ademhaling: en dat was inderdaad zo, met de stethoscoop was er niks meer te horen. Dankzij de Dexamethason die was opgehoogd, dat wel. Maar dat maakt niet uit.
De pijn moet goed te lokaliseren zijn. Als de pijn niet op 1 plek aangegeven kan worden, kan je dus ook niet precies weten waar je moet bestralen. Dat bleek toch wel redelijk goed aan te wijzen te zijn door Daan.
De radiotherapeut heeft deze week geen tijd om Daan te bestralen, dus was het voorstel de pomp iets op te hogen. Tot maandag, dan evalueren, daarna definitief beslissen. Want stel dat Daan zo gewend is geraakt aan de Morfine dat hij níet meer suf wordt, en wel (bijna) pijnvrij blijkt te zijn, dan is het ook nog een optie de pomp zo te laten staan en (voorlopig) niet te bestralen.
Kortom, 16.30 ging de huisarts weg, ik heb gelijk de thuiszorg gebeld, 17.00 uur was de pomp opgehoogd. Nu maar afwachten wat het resultaat zal zijn.
En dan vanavond.
Net als er vanavond is gedaan, heb ik vanmiddag samen met Daan gebeden om genezing. En om een goede avond.
Zo goed ook om te weten dat jij/u erbij geweest bent. Ook al heb je niks met de kerk of niks met het geloof, het geeft niet. Het doet ons goed, maar zeker ook God zal het fijn gevonden hebben dat je er was. Hij houdt immers van elk mens!
Van 1 vriendin wist ik dat ze erna even langs zou komen, maar rond 20.30 uur had ik de kamer redelijk vol zitten. Heel fijn!
Veel meer kan ik niet over de avond zelf zeggen. Ik was er immers zelf niet bij. Bewust. Het is te moeilijk, ben ik bang. Zo is het goed.
Wel kregen wij al een heel mooie reactie, gericht aan Daan. Ik deel hem ook graag met jou.
Vanavond waren we bijeen om te bidden voor jou, Daan! We hebben zo gebeden voor je, zo gesmeekt om hulp en bijstand van je Vader in de hemel. Alles hebben we bij Hem gebracht, jouw pijn, verdriet, verlangen naar genezing, beter worden, de tranen van je zusje, je vader en moeder. Wat zijn er veel gebeden opgegaan naar de hemel, daar waar God hoort. Lieve Daan, ik weet niet hoe God alle gebeden verhoort maar er zal zegen op rusten, dat weet ik. Gods Geest was er, daar in de kerk in Neerijnen en Hij zal je bijstaan.
Lieve jongen, we bidden met jou mee. God heeft je lief, Hij
hoort je stem.
Waar ook nog voor Daan gebeden wordt? Ridderkerk, Bleskensgraaf, Geldermalsen, Waardenburg, Opijnen, Neerijnen, Zaltbommel, Buren, Trigt, Barendrecht, Strijen, Dordrecht, Zwijndrecht, Oud-Alblas, Nieuw-Lekkerland, Voorthuizen, Streefkerk, Harderwijk, Leusden, Amersfoort, Kampen, IJsselmuiden, Katwijk aan Zee, Tiel, Est, Hendrik-Ido-Ambacht, Rotterdam, Veenendaal, Naarden, Amsterdam, Opheusden, Delft, Baarn, Sliedrecht, Gorinchem, Yerseke, Beesd, Rijssen, Waddinxveen, Groot-Ammers, Maasdam, Barneveld en nog meer plaatsen in Nederland. Ook in China, Amerika, Spanje, Australië, België......
Om stil van te worden.
Ik ben zelf niet gelovig, maar ik vind het prachtig dat zoveel mensen op die manier met jullie meeleven en er voor jullie zijn.Dat moet een grote troost zijn.
BeantwoordenVerwijderenWees ervan overtuigd dat ik heel veel aan jullie denk (ook zonder jullie persoonlijk te kennen)Ik weet zeker, dat ook denken aan.......als energie jullie richtig uit komt.
Voor Daan, Sophie, Rijk en jou, héél veel kracht, wijsheid en ook geluk!
Tovje/marianne
Lieve Daan,
BeantwoordenVerwijderenZoals je weet zijn we weer in Frankrijk en sturen je regematig een kaart in de hoop dat het je ook nog af en toe op andere gedachten kan brengen dan alleen de ziekte die je nu hebt.
Zolang we weten dat je ziek bent bidden we voor jou, ook hier ver bij je vandaan, soms zelfs hoog in de bergen.ook nu bidden we voor jou, Sophie en je lieve ouders Gods onmisbare zegen toe.
Opa en oma Valk
hoi Daan ,Janneke Rijk en Sophie,we hopen zo voor jullie dat de gebeden verhoord zijn.
BeantwoordenVerwijderenwe blijven je meenemen in gebed Daan.
veel sterkte.
lieve groetjes Henk en Bep Zaaijer.
Lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf ook niet gelovig opgevoed maar ik vind het prachtig om te zien dat jullie daar zoveel steun uit halen en er zoveel mensen op die manier met jullie meeleven en meebidden. Ik ben een ex-collega van Rijk en ik vind het vreselijk dat jullie dit moeten meemaken. Ook ik ben moeder en dit wens je werkelijk niemand toe. Ik leef vanuit het verre Schiedam ontzettend met jullie mee. Ik vind dat jullie er op een bewonderenswaardige manier mee omgaan en ik hoop alleen maar dat jullie intens van elkaar genieten, al zijn het maar van de kleine dingetjes. Maar het allerbelangrijkste is dat Daan pijnvrij kan functioneren. Ik wil jullie allemaal een hele dikke knuffel geven. Diep respect voor jullie allemaal. liefs Brigitte
Lieve Jans, Rijk, Daan en Sophie,
BeantwoordenVerwijderenGraag wil ik jullie even kort meenemen naar een bijzonder momentje in huize Poels, nav de blog van gisteren. Zoals vaak,lees ik de blog van de dag voor aan onze kinderen. Omdat wij niet kerkelijk zijn, snapten ze het verhaal over de gebedsdienst niet zo goed. Ik uitleggen zo goed als ik kon, maar ik zag aan de gezichten dat iets niet lekker zat bij de dames. Wat bleek: ze wilden ook een 'dienst doen', maar dan thuis. Dus ik kaarsjes gepakt, de meiden ze plechtig aangestoken en om beurt ieder's gedachten hardop uitgesproken. We spraken over de hoop die we allemaal hebben dat Daan toch beter mag worden maar dat we ook begrijpen dat het afscheid misschien onvermijdelijk is. En dat, als dat zo is, we vooral de papa, mama en Sophie toewensen dat zij opnieuw een goede weg weten te vinden in dit leven. Dat ze niet wanhopen, maar durven vertrouwen. Op elkaar, op hun God, op de mensen om hen heen. Want ieder op zijn manier houdt van hen, leeft mee met hen, wil troost bieden. Madelief luisterde aandachtig en zei: als dat kaarsje helpt mama, zullen we er dan elke dag ééntje aansteken?
Josette
Lieve Josette, Maarten, Christianne en Madelief,
VerwijderenWat een ontzettend mooi en ontroerend moment. Erg bijzonder.
En ja, elke dag een kaarsje aansteken, dat is helemaal goed. Mooi!
Dikke kus en liefs, Jans
Afgelopen week tijdens de alpe d'huzes veel aan jullie Daan gedacht en aan de kracht van jullie vier. Daar bovenop de berg hing een sfeer, een goede, maar een zeer emotionele! Ik wens jullie alle kracht toe, het kaarsje stond in bocht 6! Hij straalde kracht uit.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Germa
Afgelopen week tijdens de alpe d'huzes veel aan jullie Daan gedacht en aan de kracht van jullie vier. Daar bovenop de berg hing een sfeer, een goede, maar een zeer emotionele! Ik wens jullie alle kracht toe, het kaarsje stond in bocht 6! Hij straalde kracht uit.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Germa