Mooeeee

Daan had gisteren een "dikke olie dag".
Daan zag overal enorm tegenop, was vooral erg moe. 
Als de thuiszorg zou komen zou Daan gaan zitten, dat werd wel weer tijd na zolang liggen.
Toen ds. Haeck spontaan langs kwam opperde ik dat hij best even kon komen zitten. Hij lag immers al de hele dag en het was nu al half 4. Het lukte maar heel even en toen moest hij huilen, want hij wilde zo graag líggen hij was zoooooo moe......


Sophie moest naar tennisles en werd gebracht door "opa Jaap Haeck", ("dominee is zo deftig vindt je ook niet?"). Rijk was naar een afspraak en de thuiszorg kwam de nieuwe Morfine-cassette brengen en even bij Daan kijken. Niet veel later belde Rijk, hij had een aanrijding gehad, alleen blikschade maar de afspraak was afgebeld, dat was dan nog een leuke bijkomstigheid, maar hij baalde er stevig van. Het was een rommelige middag maar ach, het liep allemaal ook wel weer vanzelf. 


Als Daan het moeilijk heeft gaat hij bidden, het geeft hem rust en hij zegt dat God dan dicht bij hem is. Verschillende keren zag ik hem liggen met zijn handen samen. 
Zo ook toen hij naar bed wilde 's avonds rond 8 uur. Al in de middag zag hij er tegenop om naar boven te gaan, hij moest er telkens aan denken zei hij en hij wist niet hoe hij boven moest komen. Hij wilde eerst bidden. Hij bidt dan om kracht, genezing en dat de pijn weggaat. Daarna heb ik hem een extra bolus gegeven. Na 10 minuten zouden we naar boven gaan. Toen ik weer bij hem kwam wilde hij nog een keer bidden. Daarna gingen we naar de trap. Na de eerste tree zakte hij door zijn armen en benen. Het lukte duidelijk niet. Hij ging huilen en zei: mama, het gaat echt niet hoor! Ik heb toen mijn armen onder zijn benen geschoven en hem zo, alsof hij op een stoel zat, naar boven gedragen. Bij elke tree zei hij blij: Yes! Yes! Yes! En zo zette ik hem op het bed. We keken elkaar heel blij aan, Daan was super blij en verrast. Ik zei: Daan je gebed is verhoord! Je bent naar boven gekomen, zonder pijn en zonder moeite! Ja, zei hij, ja! Hij moest er erg van huilen, zo blij en opgelucht was hij. We hebben God gedankt voor dit bijzondere moment. Daan was zo licht als en veertje toen ik hem droeg......


's Avonds kwamen Steven en Lies nog even een wijntje 'doen'. Dat was gezellig en zo gezellig dat het laaaaaat werd. 
Op een gegeven moment riep Daan. Wat is er? Niks, ik riep u zomaar even. Oh, oké. We hebben even gepraat. Wat drinken en dan weer verder slapen? Of kom je even naar beneden? Ja! of toch nee! Het was best een toer om weer naar beneden te gaan, dacht hij, dus laat maar.
Ik was net beneden of hij riep me alweer. Ja??? Mag ik toch naar beneden? Ik kan nu niet meer slapen. Best, het was inmiddels 00:00 uur, maar ach wat geeft het. Dus dik vest over zijn blote lijfje en hup, opgetild en zo naar beneden gelopen. Blij en verrast waren de anderen natuurlijk. Het was gezellig zo, even wat drinken en lekker bij mij op schoot naar de kaarsen en de sterren kijken............. Hhhmmm