Gisteren is Daan gestart met Oxynorm.
De Tramadol werkte niet, dus die zijn er vanaf.
Hopelijk gaat dit wat doen. Leek het gisteren al wel zo, vannacht riep Daan me omdat hij zoveel pijn had. Dus om 02.00 uur opnieuw Oxynorm gegeven.
En vanmorgen om 8.00 uur weer. Om een ritme te krijgen.
We gaan het om de 4 uur geven. Hopelijk is dat afdoende. Ik blijf hopen....
Daan zat vanmorgen om 7.30 uur al in bad. Hij vindt dat lekker.
Daarna is hij naar beneden gegaan, maar rond 8.20 wilde hij weer naar bed. Hij hield het niet uit van de pijn, huilde. Mijn hart breekt en ik voel me dan zooooo machteloos. Help, hoe kan ik hem nou helpen!?
Hij is rond 9.00 uur in slaap gevallen en slaapt nu nog steeds, 10.00 uur.
Vanmorgen heb ik Daan nog een keer voorgesteld om toch nog een MRI te maken. Misschien als ze weten waar het vandaan komt, dat er gerichter kan worden ingegrepen. Nee, zei Daan, géén MRI, geen prikken.
Tja, dan niet. Ik ga hem niet tegen zijn zin in mee slepen.
Mocht de Oxynorm toch niet voldoende zijn geef ik hem de Morfinepleister. Die hebben we al gekregen van de huisarts, nu een dubbele dosis van wat hij opgeplakt heeft zitten.
Liefst wachten we daar nog even mee, als het kan. Hij wordt er suf van en wil dat liever niet.
En dat begrijp ik.
Eind van de dag meer info........
Ben ik weer.
Daan rond 12.00 u wakker gemaakt, tijd voor de volgende dosis Oxynorm en paracetamol. Op de bank ging het weer mis; "De Oxynorm helpt wel mam, maar niet voor mijn rug." Dus de andere, dubbele dosis, morfinepleister opgeplakt.
Daan ook gevraagd om te komen zitten om te eten. Dat lukte zowaar. Hij wilde wat toastjes met pesto. Helaas, hij spuugde het een uur later weer uit. Daarna op de bank gelegen, wat geslapen en zich rot gevoeld. Toch maar weer de huisarts gebeld, is er niet iets tegen de misselijkheid? Ja, dus gestart met Domperidon.
Tussendoor zijn we nog even naar buiten geweest. Hij leek zich wat beter te voelen dus heb ik hem maar in de rolstoel gezet. Hij vond het eenmaal buiten erg lekker, frisse lucht!
Pizza's gehaald bij de buurtsuper en even langs zijn neef gegaan.
Daarna naar huis, weer op de bank.
Zo komen we de dag door. Tja, en maar blijven hopen........dat de morfinepleisters gaan werken, dat de Oxynorm goed blijven werken, dat hij minder misselijk is, dat hij wat gaat eten......
Lieve janneke,rijk,daan en sophia,
BeantwoordenVerwijderenwe leven zo intens met jullie mee.
we bidden voor jullie
gr fam de heus
Heel veel sterkte, we denken veel aan jullie.
BeantwoordenVerwijderenMarieke Visscher
Hoi Janneke,
BeantwoordenVerwijderenmet een brok in mn keel lees ik steeds je blog. Wat moet je het een machteloos gevoel geven. Het is het ergste wat je kunt mee maken als moeder; je kind te zien lijden.
Heel heel veel sterkte; misschien voelt het wel zo maar je staat niet alleen!
Lieve groeten; Marian Sluimers
Ach wat intens verdrietig, dat de zorgen zich in zo'n snel tempo opstapelen. Wij weten hoe het voelt, zo machteloos. Je wilt alles wel doen, maar weet niet wat en hoe. Mocht het maar niet zijn waarom? maar waartoe! Veel sterkte. Fam. den Boesterd
BeantwoordenVerwijderenJeetje, wat erg voor Daan en jullie om dit mee te moeten maken, WAAROM?? Je kind zo te zien lijden...pff weet niet wat ik moet zeggen...
BeantwoordenVerwijderenJe moederhart breekt als je dit leest.
We hopen echt voor Daan dat de pijn weggaat.
Nogmaals sterkte in deze oneerlijke strijd...
En Daan je bent een kanjer!!!
Liefs Marcel en Christel van Soelen
Lieve Janneke, Rijk, Daan en Sofie,
BeantwoordenVerwijderenWat enorm heftig en verdrietig om te lezen... het raakt ons zo als we de verhalen op je weblog lezen, wat moeten jullie je machteloos voelen. We leven enorm met jullie mee.
Heel veel sterkte gewenst, ook voor Daan, wat een knappe kanjer ben je.
Groetjes, Saskia en Corne van Hemert
hoi allemaal,
BeantwoordenVerwijderenwat een machteloosheid,niets te kunnen doen .
wens jullie veel sterkte ,
lieve groetjes voor jullie allen ,
Henk en Bep Zaaijer.
Hoi allemaal,
BeantwoordenVerwijderenje mag je best machteloos voelen, je kan ook niet anders. Maar tegelijkertijd voel ik steeds weer kracht, van jullie allemaal, maar zeker van Daan, wat een bijzonder mooi mannetje! Ik voel mee met jullie pijn, maar put ook kracht uit jullie verbondenheid...sterkte
Martien Aerts
Lieve familie,
BeantwoordenVerwijderenWeet niet goed wat ik moet zeggen. Ik leef zo met jullie mee.
Heel veel sterkte!
Veel liefs,
Jolanda Jansen (de moraaz imans)
Lieve mensen,
BeantwoordenVerwijderenwat een machteloosheid en wat een strijd.. En wat knap van je dat je dit alles
zo goed kunt verwoorden!
Ik wens jullie veel kracht en sterkte om dit alles te kunnen dragen.
Groetjes, Marriët de Koning