Daan nu

Even vertellen hoe het nu met onze Daan gaat.
We kunnen zeggen, goed. Al eerder vertelde ik dat hij paracetamol en diclofenac gebruikt. Zolang dat voldoende is wordt een palliatieve bestraling nog even niet ingezet. Verder krijgt Daan een drankje dat zijn immuunsysteem een fikse oppepper geeft. Nee, ik heb er geen naam van, het is nl nog niet op de markt. Via via krijg je niet alleen advies, maar soms ook dingen in je handen gedrukt " dit moet je echt gaan geven hoor".
Daar was ik eerst erg sceptisch over. Want ja, wat zal Daan nou nog kunnen helpen?
Ik had gebeld en gemaild met Amerika, Duitsland, Amsterdam, Rotterdam, België........ Maar zonder resultaat.
Aan de andere kant realiseerde ik me dat er niks, maar dan ook niks, meer te verliezen valt.
Dus toch maar 'es dat drankje geprobeerd.
Na 2 weken merkten we dat Daan er een ander kind door geworden was! Van "nee, mam dat is echt te ver lopen" naar "mam, ik ga nog even daar en daar naar toe hoor" dat was meer dan een wereld van verschil! Tja, dan wordt je wel blij.
Dus ja, het gaat, naar omstandigheden heet dat dan, goed met hem. Hij gaat elke dag naar school, blijft ook op school eten, na schooltijd gaat hij spelen. Soms is hij moe van de schooldag, dan verschanst hij zich achter de TV of stapel Donald Ducks onder het mom van " Mwah, geen zin om te gaan spelen".
Ja, ja, geen zin. Dat vraag ik me dan af. Maar goed, hij blij, ik blij. Zo simpel is het.
In het weekend slaapt hij niet uit, maar zit wel het liefste de hele ochtend in zijn pyjama en vraagt om een brunch. Lekker gebakken eitje, sapje enz. Zo, laat het weekend maar beginnen!
En als er niet buiten gespeeld kán worden dan bakken ze een cake in een kerstboomvorm en glazuren ze er lekker op los!

Mooi resultaat!
 Daan en Jan-Paul (neef en vriend)

Daarna de hele middag naar buiten als het ff kan. Het fietsen gaat redelijk, al is zijn "goede" been door de tumor die daar net boven zijn knie zit zo dik dat hij zijn been niet meer volledig kan strekken of buigen. Dat is niet fijn met fietsen, maar t gaat nog. Hij staat niet te springen om naar school te fietsen zeg maar en dat vind ik ook een te grote opgave om de dag mee te starten.
Daan is verder goed in moppen vertellen en zelf bedenken. Vooral woordspelletjes zijn favoriet. Hij kan lekker lachen en raar doen.
Kortom, Daan is Daan, zoals altijd. En dan is het wachten op..... best lastig.
Hij ziet er zo goed uit, gaat lekker mee met alles en iedereen. Natuurlijk, wel op zijn tempo, ook gaat hij elke dag op tijd naar bed, krijgt zijn groente/fruit, voedingsupplementen, drankje, pijnstillers. Maar toch, we mogen niet klagen. En dat doen we dan ook niet.