Dit is de laatste keer dat ik schrijf.
Mijn enige motivatie was nog om de gedachte aan Daan levend te houden door verder te schrijven.
Natuurlijk kan ik allerlei mooie verhalen schrijven over hem, maar is dat wat ik wil? Wat ik bedoel? Bovendien mis ik de rust en inspiratie.
Het is best druk in mijn hoofd. Niet erg, het zal er bij horen, maar de gedachten en gevoelens tuimelen over elkaar heen.
Ik wil alleen nog maar zeggen:
Bedankt voor het meeleven, op welke wijze dan ook.
Het heeft ons echt enorm goed gedaan.
Verder had ik al een keer iets gezegd over het bedrag dat opgehaald was tijdens de dienst.
Hieronder de link naar de site van de Kanjerketting waar nu ook een klein verhaaltje op staat over die collecte Kanjerketting, de donatie.
Mede namens Daan, bedankt!
Naar italie zonder me lieve broer..........
Ik lag in italie in mijn kei
harde bed na te denken en dacht aan Daan
Het is raar zonder Daan nu kan ik
niet meer met hem spelen,
Niet samen op de wipwap,niet samen tv kijken en
niet samen grapjes maken
echt heel raar is het...
Ik dacht: mischien moet
het wel zo mischien wilde god daan graag hebben omdat hij zoon lieve jongen was,
mishien moesten wij hem wel loslaten,
Het is raar ik doe heel veel dingen
niet meer met daan,
Het plekje aan de eettafel is voor altijd leeg,
En als
ik groot ben kan ik niet zomaar daan's huis binne lopen,
Echt raar maar ja
zoals ik al zij mischien moet het wel zo
Ik had in de kerk een psalm gezongen
die vond ik zo mooi het is mijn lieveling psalm kijk maar:
Zelfs vind de
mus een huis o heer'!
De zwaluw legt haar jongskens neer
In t'kunstig nest
bij u altaren.
Bij U mijn Kongin en mijn God,
Verwacht mijn ziel een heel
rijk lot,
Geduchten heer' der legescharen!
Welzalig hij, die bij u
woont,
Gestaaen u prijs en eerbied toont.
Dit was de
psalm,
Prachtig toch ????....
Vrijdag 20 juli 2012
------------------------------------------***********-----------------------------------
Sophie had dit stukje al eerder geschreven. Gisteren kwam ze uit school, heeft de iPad gepakt, nog wat aangepast en vroeg of ik het wilde plaatsen. Bij deze.
Het is al weer 5 weken geleden dat we Daan moesten loslaten.
Soms wordt mij die vraag gesteld. Ga je nog door met het blog?
Na een dag of 10 in de buurt van Rome te hebben gezeten, zijn we nu weer op Nederlandse bodem.
Hallo allemaal ik (Sophie) en mijn ouders (Janneke en Rijk) vinden het jammer dat ik mijn lieve
Broer en onze zoon, kleinzoon en neef moesten los laten…….
Ik vond hem de aller liefste broer!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!..........................
