Naar huis!

Yes! We mogen naar huis.
Daan zei gisterenmorgen dat hij zo graag naar huis wilde. Tja, het idee was dat we donderdag zouden gaan, maar als Daan dat vraagt..... 
Dus ging ik nog eens nadenken, wat hebben we nodig, wat moet er gedaan zijn, wie moeten er accoord gaan? Ik vond dat ik een poging kon wagen, als we dit.....en die dat...... Dan? 
Toen ik het gisteren aan de verpleegkundige voorlegde kon ze het begrijpen en dacht dat het misschien wel zou kunnen. Vanmorgen maar gelijk gevraagd toen de artsen kwamen. Er gingen een paar wenkbrauwen omhoog en het werd stil. Vandaag? Kortom, na even hardop nadenken en overleggen, dacht men dat het wel moest kunnen. Iedereen heeft een tandje bij gezet en ja hoor, om 14 uur kwam onze zuster Susanne het melden, jullie kunnen vanmiddag naar huis, alles is geregeld. Pfieuuuwwww..... Daan vindt het fijn en spannend tegelijk. De rit, dat is nog een hobbel, en omdat de catheter niet lekker loopt, krijgt hij een nieuwe voor vertrek. Tja, 2 nare hobbels en dan lekker thuis. Zucht. 
Gisteren en vandaag heeft hij even in de rolstoel gezeten. Een rolstoel van het ziekenhuis, daar kan de rugsteun van naar achteren. Hij zit er prima in en ik probeer onze eigen rolstoel om te ruilen voor zo'n rolstoel als hier. Als hij dan moe wordt kan hij lekker even achterover en zijn ogen dicht doen. Beter. Inmiddels is er thuis een hoog-laagbed afgeleverd en staat deze opgemaakt en al klaar in de erker in de woonkamer. 
Met dank aan Liesbeth! 
Rest volgt later.....