zaterdag 26 mei 2012

Weinig veranderd

Vandaag en gisteren was het niet veel anders als anders.
Hij ziet iets minder op tegen transfers, dus van de ene plek naar de andere plek. We hebben nu maar besloten dat ik hem voortaan draag. Dat gaat goed. (En nee, geen Arbo in huis die er moeilijk over doet.) Verder slaapt hij erg veel, is veel moe.
Overdag is het vooral drinken wat hij doet, 's avonds eet hij redelijk goed.


Vanmorgen is de thuiszorg geweest om een nieuwe cassette in de pomp te plaatsen. Daan zei dat het naaldje wel wat pijnlijk werd. Hij wist dat het dan vervangen zou moeten worden........ en er geen Emla was opgesmeerd. En ja, Petra (van de thuiszorg) vond het wel verstandig het naaldje gelijk te vervangen, samen met de lijn enz. Terecht natuurlijk, maar ik was even bang dat het een probleem zou gaan geven. Maar nee, hij pulkte al zelf de pleister eraf. Andere arm gereed, 1-2-3 en dan prikken, zei hij. Ja dat doen we. Mama! Kom, hand! Ja, Daan altijd he, dat weet je. En hup 1-2-3 prik. Hij zat alweer. Even een traan maar al snel was het over. Zo stoer, maar ook zo kwetsbaar en lief, ach manneke toch.


Gisteren had de pomp op zich weer een standje lager gemogen. Maar gezien de angst die Daan heeft voor pijn en het gevoel dat we (de huisarts en wij ouders) hebben bij de hoeveelheid morfine/pijn die hij nu heeft, laten we de pomp nog een paar dagen zo staan. Als het de komende dagen beter gaat met de pijn, dan kunnen we na het weekend alsnog de pomp naar beneden zetten. Het moet ook niet te snel gaan.


Afgelopen week was Sophie vrij. We hebben er het beste van geprobeerd te maken, ik geloof dat ze het redelijk naar d'r zin heeft gehad. 
Gisteren mocht ze bij Suus, buurmeisje, slapen. Tegen de avond werd er gevraagd of we wilden komen BBQ-en. Rijk was naar een afspraak en Sophie wilde daar zo i zo eten. Dus met Daan overlegd. Nou ja overlegd...... gezegd dat we toch maar even moesten gaan BBQ-en bij Auke en Daniëlle, want dat was toch wel erg leuk? En ja, Daan had er zeker zin in. Sterker nog, later riep hij me of we nu toch al gingen. Niet veel later zaten we gezellig bij de buren in de tuin. Daan zit er dan stilletjes bij, geniet van de stokbroodjes met zeezoutboter en satésaus. En later heeft hij nog een klein stukje vlees op. Rond 19 uur was het genoeg. Hij wilde graag naar huis. Het was een leuk, maar kennelijk wat vermoeiend uitje.





4 opmerkingen:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=yOdOos1LCfU

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Jans,

    Met tranen in mijn ogen heb ik de afgelopen dagen het blog gelezen. Wat moet je je enorm machteloos soms voelen. Maar wat bijzonder dat Daan mag ervaren dat de Heere voor hem -zijn schaapjes - zorgt ook in dit diepe, diepe dal. Wij bidden met jullie mee! En Jans je bent een super moeder, indrukwekkend hoe je omgaat met jullie zieke Daan en tevens oog hebt voor Sophie. Om daar een balans in te vinden lijkt me erg lastig.


    Allemaal, De nabijheid van de Heere toegebeden.
    Lieve groet, Maurice - Philip - Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daan, we zijn diep onder de indruk hoe je met je pijn en verdriet omgaat. Je bent een super-kanjer.
    Aad en Son

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Daan, we zijn trots op je, iedere keer weer!!
    Liefs, Marlies & Ar

    BeantwoordenVerwijderen