vrijdag 25 mei 2012

Mooeeee

Daan had gisteren een "dikke olie dag".
Daan zag overal enorm tegenop, was vooral erg moe. 
Als de thuiszorg zou komen zou Daan gaan zitten, dat werd wel weer tijd na zolang liggen.
Toen ds. Haeck spontaan langs kwam opperde ik dat hij best even kon komen zitten. Hij lag immers al de hele dag en het was nu al half 4. Het lukte maar heel even en toen moest hij huilen, want hij wilde zo graag líggen hij was zoooooo moe......


Sophie moest naar tennisles en werd gebracht door "opa Jaap Haeck", ("dominee is zo deftig vindt je ook niet?"). Rijk was naar een afspraak en de thuiszorg kwam de nieuwe Morfine-cassette brengen en even bij Daan kijken. Niet veel later belde Rijk, hij had een aanrijding gehad, alleen blikschade maar de afspraak was afgebeld, dat was dan nog een leuke bijkomstigheid, maar hij baalde er stevig van. Het was een rommelige middag maar ach, het liep allemaal ook wel weer vanzelf. 


Als Daan het moeilijk heeft gaat hij bidden, het geeft hem rust en hij zegt dat God dan dicht bij hem is. Verschillende keren zag ik hem liggen met zijn handen samen. 
Zo ook toen hij naar bed wilde 's avonds rond 8 uur. Al in de middag zag hij er tegenop om naar boven te gaan, hij moest er telkens aan denken zei hij en hij wist niet hoe hij boven moest komen. Hij wilde eerst bidden. Hij bidt dan om kracht, genezing en dat de pijn weggaat. Daarna heb ik hem een extra bolus gegeven. Na 10 minuten zouden we naar boven gaan. Toen ik weer bij hem kwam wilde hij nog een keer bidden. Daarna gingen we naar de trap. Na de eerste tree zakte hij door zijn armen en benen. Het lukte duidelijk niet. Hij ging huilen en zei: mama, het gaat echt niet hoor! Ik heb toen mijn armen onder zijn benen geschoven en hem zo, alsof hij op een stoel zat, naar boven gedragen. Bij elke tree zei hij blij: Yes! Yes! Yes! En zo zette ik hem op het bed. We keken elkaar heel blij aan, Daan was super blij en verrast. Ik zei: Daan je gebed is verhoord! Je bent naar boven gekomen, zonder pijn en zonder moeite! Ja, zei hij, ja! Hij moest er erg van huilen, zo blij en opgelucht was hij. We hebben God gedankt voor dit bijzondere moment. Daan was zo licht als en veertje toen ik hem droeg......


's Avonds kwamen Steven en Lies nog even een wijntje 'doen'. Dat was gezellig en zo gezellig dat het laaaaaat werd. 
Op een gegeven moment riep Daan. Wat is er? Niks, ik riep u zomaar even. Oh, oké. We hebben even gepraat. Wat drinken en dan weer verder slapen? Of kom je even naar beneden? Ja! of toch nee! Het was best een toer om weer naar beneden te gaan, dacht hij, dus laat maar.
Ik was net beneden of hij riep me alweer. Ja??? Mag ik toch naar beneden? Ik kan nu niet meer slapen. Best, het was inmiddels 00:00 uur, maar ach wat geeft het. Dus dik vest over zijn blote lijfje en hup, opgetild en zo naar beneden gelopen. Blij en verrast waren de anderen natuurlijk. Het was gezellig zo, even wat drinken en lekker bij mij op schoot naar de kaarsen en de sterren kijken............. Hhhmmm

12 opmerkingen:

  1. Wat een bijzonder verhaal......word er stil van...
    Groet Nicole smits

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een prachtig verhaal (afgezien
    natuurlijk van de schade, maar
    blikschade valt onder de categorie:
    "onhandig ", oftewel een probleem
    van een andere orde).
    Groetjes,
    Aad en Son.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een prachtig en ontroerend verhaal Jans liefs DanieLle.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wat een prachtig verhaal,tranen rollen over mijn wangen.
    wij bidden voor jullie

    gr fam de heus

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja echt Jans ik zit met tranen in mijn ogen.
    Wat kan jij schrijven. Ik heb de hele dag een beetje mee gemaakt.
    Ik dacht tijdens het lezen.
    Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud.
    Woont de Vader in de hemel.
    Die van al de kinderen houdt.
    Zomaar even aan je schrijven.

    Fijne dagen met elkaar. en liefs
    Margreet

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Niets is er voor zijn oog bedekt;
    Hij weet hoever uw draagkracht strekt,
    En, zo het spade zij af vroeg,
    Eens spreekt Hij toch, het is genoeg

    Geen dag te laat, geen uur te vroeg,
    Zal Hij bevelen 't is genoeg.
    Toch volgt de dag eens op de nacht,
    Wees daarom stil, o ziel en wacht.

    Een is er, die u lijden weet,
    Uw noden kent, u niet vergeet;
    Hem stil verbeid, eens komt de tijd.
    Dat Hij u gans van druk bevrijdt.

    ons gebeden voor jullie allen zijn er iedere dag.

    familie Houweling Oud-Alblas

    BeantwoordenVerwijderen
  7. hoi allemaal,
    echt een verhaal om stil van te worden,
    kippevel en tranen in de ogen.
    wens jullie allen veel sterkte en zal bidden om kracht.
    hoi Daan veel liefs van ons Henk en Bep Zaaijer.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een schat zeg, ik zag de foto op fb en zag zijn handen samen, en dacht misschien toeval, maar wat heerlijk dat hij er troost en kracht door mag krijgen, nou ik bid met m mee hoor meid x Chris

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Woutine Visscher26 mei 2012 om 18:07

    Wat bijzonder en mooi!
    In gedachten en gebed bij jullie...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. http://www.youtube.com/watch?v=a28PKiZ_WbU

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een bijzonder verhaal. Ik wens jullie alle sterkte toe in deze moeilijke tijden.

    Marijke vd Hoeven-Baartman

    BeantwoordenVerwijderen