The day after...

Gisteravond heeft Daan lekker geslapen. Eerst in ons bed, later in zijn eigen bed.

Als ik reken vanaf de prik, 17.00 uur, heeft hij 15 uur geslapen. Gisteren hielp de prik dus wel degelijk. Gelukkig.
Vanmorgen was de pijn er weer. Hij ging uit bed naar de badkamer, maar wilde al weer snel terug omdat het niet ging. Ik kon hem motiveren toch even door te zetten. "Eenmaal in het warme bad zal het beter gaan denk ik, Daan". En dat was ook zo. 
Hij lag niet heel erg ontspannen, dus al snel er weer uit. Even weer liggen hoor, mam. En hup hij lag weer in zijn bed. 
Ik had voorgesteld om het logeerbed van zolder in de woonkamer te zetten. Hij vond het wel oké. Toen het eenmaal stond zag hij niet over de "verhuizing" heen. D.w.z. dat hij van zijn kamer naar beneden moest en dat wilde hij niet, uit angst voor de pijn. Het bed staat dus te staan, misschien morgen. Hij is niet meer uit zijn bed gekomen vandaag. 
Ik laat hem maar.
Inmiddels is zijn vriend Berend er weer. Die heeft een kwartiertje bij hem gezeten, even kletsen en wat drinken en nu gaat hij weer. Ik vind het knap van zo'n knul.
In overleg met de huisarts is de morfinepleister (heet eigenlijk Fentanylpleister) opgehoogd. Daan krijgt nu 100mcg. Ook de Oxynorm is opgehoogd. Hij krijgt nu 6x 10 mg in plaats van 6x5. Dat hij dus graag in bed ligt en slaapt is niet zo verwonderlijk. Hij wordt er suf van.


Oja, als u een reactie plaatst waarderen we dat zeer, maar vergeet aub niet de naam erbij te zetten.