In het ziekenhuis

Daan heeft sinds maart 2010 maanden in het ziekenhuis doorgebracht. De laatste kuurdag was 21 januari 2011. Het was dan wel met tussenpozen, 2 weken op 2 weken af, maar het werd ons 2e huis bijna.
Gelukkig is het Radboud een TOP ziekenhuis en vooral de kinderafdeling(en) zijn bijzonder te noemen. De verpleegkundigen zijn allemaal even betrokken, professioneel, liefdevol, behulpzaam en geduldig. We hebben er, ondanks alles, goede herinneringen aan.
Dat het ver weg was, was voor bezoek niet altijd een probleem. Zo zijn er ook verschillende keren klasgenootjes of vriendjes met ouders op bezoek geweest. Dat waren reuze leuke bezoekjes voor Daan! 
Hij vond het echt heel erg leuk als er vriendjes kwamen.

    

Nick kwam met zijn ouders

Gezellig kwartetten

Soms nam een moeder wat andere kinderen mee! Gezellig! We dronken eerst wat in de kamer en gingen daarna naar de snoezelruimte.

Met Joppe, Sita en Dominique in de snoezelruimte. Links, lekker op het waterbed liggen. De muziek kwam door het water heen. leuk! Rechts op de kussens, met bubbels, muziek en lichtjes. 


Als we in het ziekenhuis waren werden we 's morgens vroeg eerst bediend. "Ontbijtje, Daan! Waar heb je zin in?" Dan keek Daan soms met een schuin oog naar mij. Wat zal ik proberen? Of liever nog: niks. Maar niks was geen ontbijt en dat kon niet. De rest van de dag was ik nooit zo streng, we gingen vaak genoeg op zoek naar een frikadelbroodje, vroegen om een tosti of ik had iets lekkers bij me. 
Al TV kijkend werd het op zijn gemak opgegeten. Waarom zouden we haast hebben.
Dan was het wassen en aankleden. Ik was dan al aangekleed, maar als het even kon bleef Daan zo lang mogelijk in zijn pyjama zitten, als het aan hem lag. Ik hechtte erg aan structuur. Dat geeft houvast en overzicht. Dus hup, aankleden en naar school. Meestal was de juf op de dag van aankomst al geweest. "Kom je naar school morgen Daan? Wouter komt ook hoor." 
School is een verplichting, maar hij móest niet. Lastig eigenlijk. Maar wel begrijpelijk. School is fijn. Maar als een kind te ziek is, gaat dat natuurlijk niet. Daan is bijna altijd gegaan. Niet altijd met even veel zin, maar dat kennen we al van thuis....


Tussendoor gingen we vaak naar de hal. Dat moesten we dan wel even melden ivm zijn infuus. Tafelvoetballen, zooooo vaak. En nog steeds is Daan het beste met tafelvoetballen hier in huis.

Waar we ook veel plezier mee gehad hebben zijn de Cliniclowns. Briljant!
Morgen meer. Met foto's....